HUMAN PASSAGE - Gilda Frumkin | Main Hall

Με μεγάλη χαρά, φιλοξενούμε στον χώρο του Main Hall της Myró Gallery την ατομική έκθεση  “HUMAN PASSAGE” της Gilda Frumkin. Η έκθεση θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2021. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη  2 Δεκεμβρίου και ώρα 18:00.

Τόσο την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης όσο και τις υπόλοιπες ημέρες και ώρες που η έκθεση θα είναι ανοικτή, θα τηρούνται οι συστάσεις της Πολιτείας για τον περιορισμό της εξάπλωσης του COVID-19.

 HUMAN PASSAGE

 “As you start to walk on the way , the way appears”-Rumi
                                           

Mια προσμονή , μια υπόκωφη κίνηση, παράλληλα με μια αίσθηση για αναχώρηση.To έργο της Gilda Frumkin όσο ρεαλιστικό, άλλο τόσο αγγίζει το όριο της μεταφυσικής χωρικότητας, άχρονα, αφηγηματικά και ποιητικά.

Αντικείμενα, στοιχεία δραστηριότητας, αποτυπώσεις, μορφές και κόμβοι σε υγρό στοιχείο, χέρσα γη, φυσικά τοπία, γραφικές γωνίες αστικού περιβάλλοντος.

Μέσα στην φαινομενική ακινησία τους, αφουγκραζόμαστε. Νιώθουμε να πάλλεται μέσα τους μια ολόκληρη διαδρομή ζωής σε διαρκείς χτύπους. Κι όμως οι εικόνες της, έχουν παγώσει ένα σημείο αφήγησης

Υποψιαζόμαστε τον παλμό μιας ψυχής που θέλει να τα πει όλα με άρτιο σχέδιο, πλούσια ζωγραφική δεινότητα, ενώ την ίδια στιγμή ακινητοποιεί, σιωπά, παρατηρεί και ακούει.

Εκεί συναντάμε στο έργο της Gilda ένα πνεύμα μεταφυσικό και ελλειπτικό.

Το ανθρώπινο πέρασμα είναι ένας μεγάλος ενεργειακός κόμβος στο έργο της. Εκεί βρίσκεται συμπυκνωμένη όλη η δική της αφήγηση, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να λυθεί,  ενίοτε παραμένει μια ηχηρά πλεγμένη μάζα.

Γνωρίζει το πέρασμα των ανθρώπων, υπονοεί την διαδρομή που θα ακολουθήσουν, τα ίχνη που αφήνει πίσω μια στιγμή που συντελέστηκε στον χρόνο. Έρχεται σαν φωτογράφος έπειτα να συλλέξει και να απομονώσει απομεινάρια και ντοκουμέντα.

Με δεξιοτεχνία, τα περιεργάζεται και τα αποτυπώνει ευλαβικά.

Νιώθουμε τον στοχασμό της. Ο θεατής στέκεται κι εκείνος να ατενίσει και να αφουγκραστεί την μοναχικότητα των εικόνων της, να κάνει τις δικές του αναγωγές, να υφάνει τις δικές του αφηγήσεις.

Ενώ τα αντικείμενα της δεν έχουν ταυτότητα «πράγματος», αποτελούν για αυτή αλλά και για τον θεατή, ένα παράγωγο, ένα αποτέλεσμα ή ένα ισοδύναμο. Τα αντικείμενα της, ποδήλατα, κόμποι, βάρκες, χελώνες ρεύματος, καρέκλες, η διαρκής κάθαρση του νερού, είναι τμήματα μιας ζωής με τα οποία η καλλιτέχνης έχει μια σχέση στοργής και συμβίωσης. Το σημαίνον και το σημαινόμενο πολλές φορές αλληλοεπικαλύπτονται.

Εντούτοις, καμιά ανθρώπινη μορφή δεν απεικονίζεται στο ανθρώπινο πέρασμα. Σε ένα λυρικό  και- ίσως θα τολμούσαμε να πούμε -μπεκετικό τοπίο, κάτι έχει φύγει, κάτι έχει υπονοηθεί,  κάτι αναμένεται. Κυρίως η ανθρώπινη παρουσία.

Η ζωγράφος όμως παραμένει εκεί, κρυμμένη ‘πίσω από’ ή παρατηρώντας σαρωτικά. Εξαντλείται στην αφή, στην ποιητική παρατήρηση του χώρου , στην γενναιόδωρη παραχώρηση του χρόνου για ό,τι έπεται για ό,τι από το παρελθόν δεν έχει ίσως αφομοιωθεί, για ό,τι αξίζει, σαν ίχνος του ανθρώπινου περάσματος, να αποτυπωθεί στην μνήμη.

Επιμένει να απομονώνει στον καμβά της στοιχεία, τα οποία λειτουργούν στο έργο της με μια κοσμική ευρύτητα. Τόσο ονειρική στην ρεαλιστική της απόδοση,  συναντάμε το ‘πλαίσιο μέσα σε πλαίσιο’ σε πολλά από τα ζωγραφικά της έργα εν ειδει ‘ονείρου μέσα σε όνειρο’ μιας δημιουργού που ενώ είδε την σκληρότητα της βιωμένης ζωής κατάματα, χωρίς καμιά ψευδαίσθηση, αφέθηκε στο εμπράγματο και στο καθημερινό βίωμα, ενώ ταυτόχρονα κατόρθωσε να φτιάξει μια πραγματικότητα προσωπική για να εμπεριέξει το όνειρο μέσα στο όνειρο. Κι εδώ παραθέτω το ποίημα του Edgar Allan Poe που μου φέρνει στο νου η συγκεκριμένη διαδρομή ζωής της Gilda.

-Ονειρο μέσα σε όνειρο-

Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου!
Και τώρα που χωρίζουμε,
Άφησε με να σου πω-
Ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ’ όνειρο
Είναι αλήθεια, όπως το ‘λεγες
Αν όμως, η ελπίδα πέταξε
Μες σε μια νύχτα ή σε μια μέρα,
Μες σ’ένα όραμα η μες στο τίποτα,
Είναι γι’αυτό λιγότερο χαμένη;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο.

Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό
Μιας θαλασσόδαρτης ακτής,
Και μες στα χέρια μου κρατώ
κόκκους χρυσούς της άμμου-
Πόσο λίγοι!κι όμως πως γλιστράνε
Από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε,
Καθώς θρηνώ-καθώς θρηνώ!
Θεέ μου!μήπως θα μπορούσα
Μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;
Θεέ μου!Πως θα κατορθώσω
Μόνο ένα απ’ το ανίλεο κύμα να γλιτώσω;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;

 (Μετάφραση Στέφανος Μπεκατώρος)

Αυτοδίδακτη, τρυφερή και με τσιμεντωμένη θέληση την ίδια στιγμή, εργάζεται  αδιάκοπα για να κατακτήσει τα εκφραστικά της μέσα και το δικό της ιδίωμα, μέσα και έξω από την εποχή της, μέσα και έξω από την εθνική της ταυτότητα, μέσα και έξω από το σώμα της οικογένειας, μέσα στο δικό της φως, με την δική της ροή, με ακατάπαυστη ορμή. Στη συγκεκριμένη ατομική της έκθεση, μάς κοινωνεί ένα έργο υψηλής αισθητικής απόλαυσης, με αναστοχαστική ποιότητα,  πολλαπλότητα και ευελιξία στην χρήση αλλά  και στον τρόπο που μπορεί να βιωθεί από τον εκάστοτε θεατή.

   Γεωργία Τρούλη

Visual Artist-Curator

                                «Ι know you are tired but come, this is the way»-Rumi

 

 

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

«Το ανθρώπινο πέρασμα» με συντροφεύει, με παρακινεί, με συμπληρώνει.

Ξεκίνησε εδώ και μια δεκαετία από την αγάπη μου για τα αντικείμενα που έβλεπα παρατημένα και ξεχασμένα σε ακτές και όχι μόνο… πράγματα που μου θύμιζαν το μόχθο και τα όνειρα καθημερινών ανθρώπων.

Ο άνθρωπος είναι παντού στα έργα μου… είναι κυρίαρχος παίκτης, πρωταγωνιστής της ζωής και της καθημερινότητάς του…

Η ζωγραφική απεικόνιση μέσα από αφαιρετικές ή μη φόρμες μάς οδηγεί σε συναισθήματα που προσαρμόζονται στη διάθεση της στιγμής.

Αγαπώ το κάθε λεπτό που βρίσκομαι παρέα με τη ζωγραφική μου. Ευλογημένες εκείνες οι ώρες!

Κορύφωση συναισθημάτων όταν μπορεί αυτή καθαυτή η τέχνη να μοιράζεται και να γεννά συναισθήματα... Τότε είναι ζωντανή, και ζω και εγώ μέσα απ’ αυτήν.

Συνεχής επιθυμία και προσπάθειά μου είναι τα θέματά μου να αφήνουν ίχνη που μαρτυρούν το πέρασμα της ζωής.

Γκίλντα Φρούμκιν

ΓΚΙΛΝΤΑ ΦΡΟΥΜΚΙΝ

Γιά την Gilda Frumkin η ζωγραφική είναι τρόπος ζωής, έκφρασης και επικοινωνίας.Ζωγράφος αυτοδίδακτος από την ηλικία των έξι ετών.

Μετά από 17 ατομικές εκθέσεις, την συμμετοχή της σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και τις Μπιενάλε της Φλωρεντίας, Σμύρνης και του Λονδίνου, η καλλιτέχνης πιστεύει ότι πρέπει να συνεχίσει να δημιουργεί για να μπορέσει να επικοινωνεί με τους ανθρώπους ακόμη περισσότερο από πριν.

Η πραγματικότητα είναι ότι η Gilda ζωγραφίζει ό, τι την οδηγεί γιά να έρθει σε επαφή με τα χρώματα, το φως και τη μυρωδιά της τέχνης. Πρώτα η σειρά “το ανθρώπινο πέρασμα” και αργότερα η “Μεσόγειος” την συνοδεύουν όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας ψυχή σε ξεχασμένα αντικείμενα και μνήμες που κατά καιρούς έχουν συνδεθεί και αγαπηθεί από τον άνθρωπο.

 

GILDA FRUMKIN

A self-taught painter from the age of six, for Gilda Frumkin painting is a way of living, expression and communication.After 17 solo exhibitions, her participation in many group exhibitions and in the Florence Biennale , the 1st Izmir Biennale and the Biennale of London the artist feels that she must continue to create and communicate through art with people even more than before. First the series "The human passage" and later the "Mediterranean" accompany it all these years, giving soul to forgotten objects and memories that from time to time have been connected and loved by man.The reality is that Gilda paints whatever leads her to come into contact with the colors and the light and the odor of the art. 

 Ωράριο Λειτουργίας

Τρίτη - Παρασκευή: 17:00 - 21:00

Σάββατο: 10:00 - 14:00